1001. § | பெருஞ் செல்வத்தைத் தேடி வைத்து அனுபவியாது இருப்பவன் பயன் இல்லாத அவன் செல்வக் குவியல் போலவே செத்தவனாகக் கணிக்கப்படுவான்.§ |
1002. § | செல்வமே எல்லாம் தரும் என எண்ணிச் சிறிதும் பிறர்க்குக் கொடாத உலோபிக்கு இழிவான பிறவி வந்து சேரும்.§ |
1003. § | புகழை விரும்பாது செல்வம் சேர்த்து வைப்பதில் மட்டும் பேராசை கொண்டவர் நிலத்திற்குப் பெரும் பாரமாவார்.§ |
1004. § | எவரும் நேசியாத தனி ஒருவன் தன் வருங்காலச் சந்ததிக்கு விட்டுச் செல்லலாம் என எண்ண என்ன தான் உண்டு.§ |
1005. § | வேண்டியவருக்கும் உதவாமல் தாமும் அனுபவியாமல் உள்ள ஒருவன் கோடி கோடியாகக் குவித்து வைத்திருந்தாலும் ஒன்றுமே இல்லாத வறியவனாவான்.§ |
1006. § | செல்வத்தின் பயனைத் தானும் அனுபவியாது வேண்டியவருக்கும் உதவாது விடுபவனுக்கு அது ஒரு சாபக் கேடாகவே இருக்க முடியும்.§ |
1007. § | பேராசை பிடித்த ஒருவன் வேண்டியவருக்கு வழங்காத செல்வம் அழகி ஒருத்தி கன்னியாகவே இருந்து முதுமை அடைதல் போல் ஆகும்.§ |
1008. § | எவரும் விரும்பாதவன் செல்வம் ஊரின் நடுவில் நிற்கும் நச்சு மரத்தின் பழம் போன்றது.§ |
1009. § | செல்வப் பெருக்கையே நினைத்து அன்பும் தரும நெறியும் கைவிட்டுத் தானும் அனுபவியாது விடுபவன் பொருளை முடிவில் அன்னியரே அனுபவிப்பர்.§ |
1010. § | வாரி வழங்கும் செல்வன் சிலகாலம் வறியவனாகுதல் மழை பெய்யும் கருமேகம் போது நீர் குறைந்து வெண்மேகம் ஆவது போன்றதே.§ |